Ένα λεπτό, διάφανο φιλμ ανάμεσα στο πριν και στο μετά. Ένα καρέ από την αδιάκοπη ροή του χρόνου που γίνεται φωτογραφία μόνο αν η στιγμή της λήψης παραμένει στο τώρα κάθε φορά που την κοιτάς.

Μια ξαφνική ματιά στο δρόμο ή μια πιο προσεκτική δεύτερη ματιά στα αντικείμενα και στους χώρους που μας περιβάλλουν. Πράγματα καθημερινά, που συνήθως προσπερνάμε, και που αν τους αφιερώσουμε λίγο παραπάνω χρόνο πάντα μας ανταμείβουν. 

Μια γραμμή, ένα δέντρο, ένας άνθρωπος, μια σκιά, η ακινησία ή η κίνηση που αναδύεται μέσα από την ακινησία, η ένταση του φωτός και ό,τι εκείνο φανερώνει.

Ψάχνεις κάτι μη ορατό να το αποκαλύψεις. Να δώσεις μια άλλη εκδοχή του κόσμου. Απλότητα, μνήμη, συναίσθημα. Άσπρο και μαύρο.

«Aρμονίη ἀφανὴς φανερῆς κρείττων», έλεγε ο Ηράκλειτος (η κρυμμένη αρμονία είναι καλύτερη από τη φανερή).

 

—Γιάννης Μπαριτάκης, Σεπτέμβριος 2009

 

Δείτε τις φωτογραφίες

 

 

Α thin, transparent layer between before and after. A snapshot of the endless flow of time that turns into a photograph only if the moment of capture remains in “now” each time you look at it.

A sudden look on the street or a closer look on the things and the places that surround us. Everyday things that we usually pass them by, but if we give them some more time they always reward us.

A line, a tree, a person, a shadow, stillness or motion arising from stillness, intensity of light and what this reveals.

You look for something non visible to expose. To express another version of the world. Simplicity, memory, emotion. Black and white.

Heracletus used to say “Armonee afanis faneris kretton”, (concealed harmony is better than the obvious one).

 

—Yannis Baritakis, September 2009

 

Look at the photos